کشف یک کارگاه زیرزمینی مومیایی کردن

باستان‌شناسان در مصر بقایای یک کارگاه زیرزمینی مخصوص مومیایی کردن اجساد را در «اقصر» کشف کردند.

به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، باستان‌شناسانی که در سقاره مشغول کاوش بودند بالاخره بسیاری از ترکیباتی که برای مومیایی کردن اجساد در مصر باستان مورد استفاده قرار می‌گرفتند را شناسایی کردند. محققان همچنین دریافتند که چطور این ترکیبات متفاوت که اغلب از سرزمین‌های دور حاصل می‌شدند برای مومیایی کردن به کار گرفته می‌شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال ۲۰۱۶، گروهی متشکل از باستان‌شناسان بین‌المللی کارگاه زیرزمینی مومیایی کردن اجساد را در نزدیکی هرم «اوناس» واقع در جنوب قاهره کشف کردند. درون این کارگاه که مجموعه‌ای از اتاق‌ها را دربرگرفته بود، حدود ۱۰۰ ظرف سرامیک متعلق به دوران دودمان بیست و ششم مصر باستان (۶۶۴ تا ۵۲۵ پیش از میلاد) نگهداری می‌شد. با اینکه بر روی بسیاری از این ظروف توضیحات درباره محتوای آن‌ها وجود داشت، برخی از ترکیبات مومیایی کردن در زمان کشف ناشناخته بودند.

اکنون بر اساس نتایج تحقیقاتی که در یکم فوریه در ژورنال «نیچر» منتشر شده است، محققان صمغ‌هایی که روی این ظروف را پوشانده بودند را برای شناسایی محتویان آن‌ها مورد بررسی قرار داده‌اند.

محققان پیش از بررسی مواد روی ظروف، می‌دانستند که برای برخی از این ظروف دستورالعمل‌های مخصوصی همچون «بر روی سر قرار بگیرد» یا «با این ماده باندپیچی شود» نوشته شده است و بر روی برخی دیگر نام مواد داخل آن‌ها نوشته شده بود.

اما با تجزیه و تحلیل بقایای پوشش ظروف سفالی، محققان مواد روی ۳۱ ظروف از مکان‌های دور و نزدیک را شناسایی کردند. از جمله این مواد به صمغ درخت «لامی» می‌توان اشاره کرد که درخت بومی فیلیپین است. همچنین صمغ «پسته» (Pistacia)، نوعی از گیاهان گلدار در خانواده بادام هندی که در بخش‌هایی از آفریقا و اوراسیا رشد می‌کنند و موم زنبور عسل نیز کشف شد.

با توجه به طراحی این کارگاه می‌توان به جزئیات روند مومیایی کردن پی برد، چراکه یک اتاق به تمیز کردن جسد و یک اتاق به اجرای روند مومیایی کردن اختصاص داشته است.

به گفته محققان تمامی موادی که در این کارگاه کشف شدند برای حفظ جسد کاربرد نداشتند و برخی از آن‌ها برای از بین بردن بوی نامطبوع مورد استفاده قرار می‌گرفتند و بدن را برای مومیایی کردن آماده می‌کردند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: مصر باستان مومیایی کردن مومیایی کردن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۰۹۷۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رازگشایی از نماد‌های ۲۷۰۰ ساله ایران باستان (+عکس)

دکتر مارتین ورتینگتون، آشورشناس سرشناس، موفق شده تا یکی از قدیمی‌ترین معما‌های باستان‌شناسی را حل کند. او توانسته تا نماد‌های باستانی روی معبد ۲۷۰۰ ساله‌ای را رمزگشایی کند که حدود یک قرن، کارشناسان را گیج کرده بود.

به گزارش خبرآنلاین، این نماد‌های باستانی و اسرارآمیز روی چندین معبد در مکان‌های مختلفی از شهر باستانی دور- شاروکین که در خُرس‌آباد کنونی عراق واقع‌شده‌اند، به چشم می‌خورد. این شهر در آن زمان و بین سال‌های ۷۲۱ تا ۷۰۴ قبل از میلاد مسیح تحت حکومت «سارگون دوم» پادشاه آشور اداره می‌شد.

تعبیر پنج نماد شهر باستانی

توالی پنج نماد (شیر، عقاب، گاو نر، درخت انجیر و گاوآهن) اولین بار از طریق نقاشی‌های منتشرشده توسط حفار‌های فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم، به دنیای مدرن معرفی شد و از آن زمان تا امروز، ایده‌های مختلفی در مورد معنی این نماد‌ها به گوش می‌رسد.

خیلی از افراد، این نماد‌ها را با هیروگلیف‌های مصری مقایسه و آن را بازتابی از قدرت امپراتوری تفسیر می‌کردند؛ برخی نیز معتقد بودند که این نمادها، نشان‌دهنده نام پادشاه است.

حالا دکتر مارتین ورتینگتون از دانشکده زبان‌ها، ادبیات و مطالعات فرهنگی ترینیتی با انتشار مقاله‌ای به رمزگشایی این نماد‌ها پرداخته است. استدلال او این است که کلمات آشوری برای پنج نماد (شیر، عقاب، گاو نر، درخت انجیر و گاوآهن) به ترتیب از راست به چپ، به نحوی هستند که شکل آشوری نام "سارگون" (šargīnu) را بیان می‌کنند.

در برخی از اماکن یافت‌شده در همان سایت باستان‌شناسی، تنها از سه نماد (شیر، درخت، گاوآهن) استفاده‌شده که طبق استدلال دکتر ورتینگتون، دوباره نام "سارگون" را با پیروی از همان اصول یادآور می‌شود.

دکتر ورتینگتون در این رابطه گفته: «مطالعه زبان‌ها و فرهنگ‌های باستانی، پازل‌هایی را با شکل‌ها و اندازه‌های مختلف در ذهن ایجاد می‌کند؛ اما در میان‌رودان باستان کمتر پیش می‌آید که با نماد‌های اسرارآمیزی روی دیوار معبد روبه‌رو شوید.»

نماد‌های یادآور صور فلکی

به گفته دکتر ورتینگتون، هر یک از پنج نماد را می‌توان به‌عنوان یک صورت فلکی نیز در نظر گرفت. بدین ترتیب که شیر نشانه صورت فلکی شیر (اسد) و عقاب یادآور صورت فلکی عقاب است.

از آنجایی‌که منشأ صورت‌های فلکی عمدتاً در خود بین‌النهرین بوده، شباهت‌های زیادی در این رابطه مشاهده می‌شود. درخت انجیر نشانی از صورت فلکی «فَک» است که امروزه وجود ندارد.

طبق گفته دکتر ورتینگتون: «هدف از استفاده از این پنج نماد، ثبت کردن نام سارگون در آسمان‌ها برای همیشه بود؛ نوعی راهکار هوشمندانه برای جاودان کردن نام پادشاه که البته ایده جاودان کردن نام افراد، تنها منحصر به آشور باستان نیست.»

قوم‌های بابل، آشور و سومر و چند قوم دیگر در بین‌النهرین باستان (عراق امروزی) و مناطق مجاور آن زندگی می‌کردند و امروزه با بهره‌گیری از نوشته‌های خط میخی که در آن مناطق به‌وفور یافت می‌شود، تحقیقات ارزشمندی در حال جریان است.

الفبا و نوشتن، حدود ۳۴۰۰ سال قبل از میلاد در این منطقه اختراع شده و بدین ترتیب اگرچه دانشمندان دوره سارگون از این موضوع آگاه نبودند، اما تلاش می‌کردند تا با بهره‌گیری از نماد‌های نوشتاری جدید به نحو متفاوتی تاریخ بین‌النهرین را تا ابد جاودانه سازند.

دکتر ورتینگتون دراین‌باره ادامه داد: «من نمی‌توانم نظریه‌ام را اثبات کنم، اما این نظریه هم برای دنباله پنج نمادی و هم برای دنباله سه نمادی صحیح از آب درمی‌آید. به‌علاوه، اینکه این نماد‌ها می‌توانند به‌عنوان صورت فلکی فرهنگی مناسب مدنظر قرار بگیرند برایم بسیار جالب است. ازنظر من احتمال اینکه همه‌چیز اتفاقی و شانسی باشد، بسیار بعید است.»

تخصص دکتر ورتینگتون در زبان‌ها و تمدن‌های بین‌النهرین باستان، ازجمله تمدن بابلی‌ها، آشوری‌ها و سومری‌هاست. این منطقه شامل عراق کنونی و بخش‌هایی از ایران، ترکیه و سوریه است و اغلب به‌عنوان "مهد تمدن" شناخته می‌شود، جایی که شهر‌ها و امپراتوری‌ها متولد شده و داستان آن بخش بزرگی از تاریخ بشر است.

بین‌النهرینی‌ها عادت به شمردن در دسته‌های شصت‌تایی داشتند و به همین دلیل است که امروز، هر ساعت معادل ۶۰ دقیقه و هر دقیقه معادل ۶۰ ثانیه است. دکتر ورتینگتون در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: «حل معماها، یا دست‌کم تلاش برای حل آن‌ها، سرگرم‌کننده است؛ اما مطالعات درباره بین‌النهرین، درواقع تلاشی برای درک پیچیدگی جوامع انسانی و دستاورد‌های فرهنگی است.»

کانال عصر ایران در تلگرام